Nasrin Ahmad
Door Roos | 12 februari, 2021 | 0 Reacties

Trickle & Nasrin Ahmad

Nasrin Ahmad is een 18-jarige student aan het ROC Mondriaan. Ze volgt de opleiding Tweetalig Marketing & Communicatie en zit momenteel in haar laatste jaar. Naast studeren houdt ze zich bezig met het maken van kunst en bereidt ze zich voor op haar toelating aan de Kunstacademie. Nasrin spreekt zich luid en duidelijk uit over stagediscriminatie nadat ze hier zelf een aantal keer mee te maken heeft gehad. Vandaag deelt ze haar verhaal met Trickle.

"Stage lopen vond ik een interessant onderdeel tijdens mijn opleiding. Ik moest in totaal drie podia lopen in drie jaar. Nadat ik na lang zoeken bij mijn eerste stageplek terecht kwam, ging het super goed. Ik had toen al best een teleurstellend groot aantal vervelende sollicitatiegesprekken achter de rug. Het bedrijf waar ik uiteindelijk terecht kwam was top en ik mocht zelfs het 2e jaar terugkeren om er te blijven werken.

Nu ga ik stage lopen bij het NMi (Nederlands Instituut van de Metrologie). Al vanaf moment 1 merkte ik op dat dit bedrijf mij met zo veel meer respect behandelde dan een grote meerderheid van de bedrijven die ik tijdens mijn opleiding heb gesproken. Mijn stagebegeleider, Mike van der Heijden, liet mij al tijdens het eerste gesprek weten hoe belangrijk hij het vond dat ik als student het naar mijn zin zou hebben, en het meeste uit mijn stage kon halen. En dat iets waar ik zeer dankbaar voor ben."

Geconfronteerd worden met stagediscriminatie

"Al voordat ik begon aan mijn opleiding hoorde ik van kennissen dat stagediscriminatie een ding is. Stage lopen vonden zij dan ook het vervelendste moment van hun studie. Ik heb vaak genoeg discriminatie meegemaakt op de middelbare school maar ik dacht niet dat de zakelijke wereld zo in elkaar zou zitten. Ik dacht, dit maakt maar 1 op de 100 mensen mee. Na mijn hele sollicitatieproces in het 1e jaar dacht ik: 'Gaat elk bedrijf dat zich zo tegen mij gedraagt zich ook tegen mij gedragen als ik volwassen ben en zoek naar een baan? Ook heb ik best vaak gedacht dat het misschien aan mij lag."

"Toen ik zelf mijn eerste sollicitatiegesprekken achter de rug had dacht ik, ja, het gebeurt ook bij mij. De bedrijven stelden me de gekste vragen. Heb je een schoenmaker in de familie? Mijn reactie was meteen het terugkaatsen van de vraag. Ik nam mezelf geen blad voor de mond. Het was gedurfd maar op dat moment voelde dat voor mij het beste."

"Een bedrijf vroeg me ook eens wat mijn mening is over het vluchtelingenbeleid. Dit onderwerp had absoluut niets te maken met de plek waar ik stage wilde gaan lopen.

"Ik kan me ook nog een opmerking herinneren die een vrouw maakte tijdens een gesprek. Ze zei: 'Mijn man zei dat ik moest uitkijken voor Iraanse mensen omdat die altijd liegen'. Afgezien van het feit dat ik niet Iranees ben, was er nog zoveel dat ik tegen haar wilde zeggen. Maar het lukte me niet. Het gebeurde steeds vaker dat de sollicitatiegesprekken bijna alleen maar over mijn etnische achtergrond gingen. Een bedrijf vroeg me ook eens wat mijn mening is over het vluchtelingenbeleid. Dit onderwerp had absoluut niets te maken met de plek waar ik stage wilde gaan lopen. Wanneer je vervolgens als persoon van kleur je grenzen aangeeft word je direct bestempeld als 'agressief'. Het is een taboe om te zeggen dat je gediscrimineerd wordt tijdens zo'n gesprek. Het taboe heeft ertoe geleid dat ik in mijn 1e jaar niets wist over een meldpunt voor stagediscriminatie. Al die gesprekken die alleen ik al heb gehad zijn niet gemeld, omdat het invoeren van zo'n klacht niet toegankelijk is.

Ik heb een online vriend en die is non-binair. Die ging naar een gesprek toe wat een redelijk conservatief gesprek werd over diens gender identiteit. Diens pronouns bespreken werd een discussie met de persoon die diens sollicitatie afnam. Dat was alles behalve een prettig gesprek. Ik denk dan, sorry maar wie heeft deze erkenningen uitgedeeld?"

Stappen die je als stagebedrijf kunt zetten

"Er zijn verschillende dingen die bedrijven kunnen doen om van hun bedrijf een fijne stageplek te maken. Een stagebedrijf moet een student de kans geven om door te kunnen groeien. Ze moeten er daarbij altijd rekening mee houden dat een student fouten kan maken en iets op een andere manier aanpakken. De student is er om mee te kijken en niet om mee te werken als onbetaald personeelslid. Het contact tussen student en stageplek moet zelfs goed blijven tijdens de hele stage. Een student is onervaren en kan best wat verantwoordelijkheid krijgen, en dat moeten bedrijven niet vergeten. 

Ik vind ook dat het belangrijk is dat school een stevigere positie in gaat nemen. Onze school geeft de studenten wat meer onafhankelijkheid bij het zoeken. Je krijgt wel begeleiding maar niet heel veel. Veel studenten weten niet welke kant ze op moeten gaan, dat is echt lastig. Het proces van stage zoeken is over de jaren volgens mij moeilijker geworden omdat het bedrijfsleven verandert. Vooral in de Randstad waar meerdere ROC's zijn die dezelfde opleidingen geven. Stageplekken raken op. Als een school zou helpen zou het ervoor zorgen dat de student meer structuur zou hebben en minder stress overhoudt aan de stageperiode."

Stagediscriminatie melden

"Ik denk dat ik het liefst zou hebben gewild dat alle bedrijven die geen recht hebben op een erkenning, omdat ze geen respect hebben, deze erkenning in het vervolg niet meer krijgen. Mij zou het echt hebben geholpen als alle bedrijven waar ik heb gesolliciteerd die stage erkenning hadden verdiend. Ik ben van mening dat ze strenger gecontroleerd moeten worden.
Dat je stage discriminatie kon melden wist ik eerder niet, maar nu gelukkig wel. Als ik het goed heb gaat het als volgt: Je moet allereerst naar je stagebegeleider van school gaan en je daar eerlijk je verhaal vertellen. Je kunt je begeleider dan zeggen dat je een klacht wilt indienen. Zij kunnen via een speciale omgeving die klacht indienen. Meer informatie over het melden vind jehier.

Wat ik na mijn laatste jaar studeren ga doen? Ik wil naar de Kunstacademie in Rotterdam en de komende tijd zoveel mogelijk connecties maken in de kunstbranche. Daarnaast wil ik op zoek gaan naar meer mensen die het interessant vinden om zich in te zetten voor klimaatverandering en institutionele discriminatie. Onderwerpen waar ik me veel mee bezighoud. Tijdens mijn studie ben ik al op veel plekken geweest waar ik kon praten met gelijkgestemden, zoals de UN75 2020."

UN75 2020

"Ik heb altijd veel interesse gehad voor deze onderwerpen. Gelijkheid, onderwijs, discriminatie. In 2020, op de 75ste verjaardag van de VN, werd ik uitgenodigd om live een vraag te stellen namens de UN Youth. Dat was een hele toffe ervaring en dat heeft mijn liefde voor activisme wel laten groeien. Vooral het connecten met alle andere aanwezige studenten vond ik tof. Het deed me vooral realiseren dat er een hoop mensen zijn die het wél boeit wat er in de rest van de wereld gebeurt. Dit krijg je niet altijd even goed mee vanuit je eigen kring.

De vraag van mij ging over de president van de VN en luidde: Hoe gaat de VN de komende 25 jaar de nieuwe generatie stimuleren om het initiatief te nemen om innoverende, creatieve oplossingen te verzinnen voor wereldse problemen?
Hun antwoord? Ze zeiden dat ze heel actief bezig zijn om jongeren in het algemeen een seat at the table te geven bij de UN. Er kan niet over mensenrechten worden gediscussieerd zonder mensen die er echt mee te maken hebben. Ik vond het een goed antwoord, maar Minister Slob die ook aanwezig was bleef wel heel stil..."